Şemsiye İle İlgili Sözler

Yükle yalnızlığının bütün gri bulutlarını sırtıma. Vücudum yağmur sonrası toprak koksun.

Ama olmadı, hiç olmadı! Sen kandın güneşin o parlak rengine. Bense bana bıraktığın yağmurların altında boğuldum gizlice.

Belki yağmura da gerek kalmazdı. İnsanlar bu kadar kirli olmasaydı.

Yağmur bana rastladığında artık şemsiye tutmuyordum. İçimde öyle yangınlar taşıyordum ki, hiçbir damla yeterli gelmiyordu.

Yalnızca yağmur yağdığında seviyorum bu şehrin insanlarını. Herkesin yüzü ıslak, başları eğik, herkes benim hep olduğum gibi.

Burası benim kalbimse bu renkli şemsiye sensin.

Bütün kötülükler üstüme yağınca sen bana açılan şemsiyesin anneciğim. Seni çok seviyorum. İyi ki varsın, doğum günün kutlu olsun anam

Her yağmurda şemsiye açılmaz. Bazen ıslanmak gerekir.

Kalbim bir Avrupa ülkesi gibi, her zaman sonbahar, her zaman yağışlı, arada ziyarete gelen olduğu zaman, biraz güneş açıyoruz, fotoğraflarını çekiyorlar renkli sokaklarımın gözleri kamaşıyor, ziyaretleri bitince, yine yağmaya başlıyoruz, hava durumu sağanak yağmurlu.

Gecenin hüznüne şemsiye açılmıyor mu? Yüreğimizin sığınabileceği liman nerede şimdi?

Gitme sevgili, beni yağmura şemsiye açanlarla bırakma.

Yağmurdan kaçmak isteyip şemsiye bulamadığında, sığınma kalbime. Benim yüreğime kar yağıyor artık, üşürsün.

Güneştim ben. Sen ise beni görüp şemsiye açtın. Hak etmeyen faydalandı payından.

Renkli bir yağmur, renkli bir çocuğun şemsiyesine düşüyor. Şemsiye renkli, en belirgini turuncu.

Burada yağmur yağıyor. Aralıksız yağıyor günlerdir. Ama sen yine de şemsiyeni almadan gel ilk otobüsle.

Karanlığa giden taşlı bir yolda, üstelik yağmurda yokken renkli bir şemsiye ne işe mi yarar? Etrafı değil belki ama içini pekala aydınlatır.

Yağmur duası kabul olmuş, toprak gibi kokuyor gözlerim. Her düşen iki damla arasında, yıkanıyor ölü bedenim.

Pirenin midesini doyuran, manzume-i şemsiyeyi de o tanzim etmiştir. Anonim

Şemsiye yapımcıları ıslanmaktan tek kişiyi koruyacak genişlikte kesince kumaşları, yağmur değil, yalnızlıktır yağan. Sunay Akın

Yağmurda sıkıca tutulan yağmur dinince de bir kenarda unutulan şemsiye gibi hissediyorum.