Çile Sözleri

Emaneti kabulleniş, aslında çileyi yükleniştir.

Gittin mi büyük gideceksin ayrılık bile gurur duyacak seninle.

Nasıl da soğuyor. Sanki sırtında bir hırkaydım da, çıkarıp kenara attın.

Allah yolunda olanlar(mücahitler), çileyi düşlemez, yaşarlar, çekmeyi istemez, çekerler. Çile eridirler ve çile meydanından, ölüm hediyesiyle ayrılırlar ancak.

Zillet, çilesizin süfli halidir. Kaçmak ise çilesizlerin eylemidir.

Ben bana inananı hiç yarı yolda bırakmadım! Yarı yolda bırakanı da; bir daha adam yerine koymadım.

O hep iyi olsun diye sen hep dua edersin, o hiç bilmez!

Bende unutabilmek isterdim senin gibi yaşadıklarımızı, çekip gitmek isterdim senin gibi uzak diyarlara, bende gülmek isterdim yıkıp gittiğim hayatın ardından senin gibi.

Kaldı işte. Çayımız bardakta, çocukluğumuz sokaklarda, mutluluğumuz kursağımızda, sevdiklerimiz uzaklarda, gülüşlerimiz fotoğraflarda. Nazım Hikmet

Her derdi içinize atarsanız, sonunda ayağa kalkamazsınız!

Çile; hürriyetin kaybolmaması uğruna, çekilmesi gerekendir. Çileye razı olmayanın, Hür olmaya hakkı yoktur.

Çilenin ayrılmaz arkadaşı, İzzet’tir. İzzet; birlik ve beraberlikte zafer yoldaşıdır.

Unutmak mümkün olsa, yıldız gözlerini unuturdum hayalimde ki gülüşünü görmek istemezdim, Unutmak isteseydim şuan ağlamazdım sensizliğime.

Dertlerim içimde birikiyor kum misali, gözlerime vuruyor acısı kalbimi dağlıyor yarası sensizlik bitiriyor beni dön gel ne olur canısı.

Kalp kırılganlığı bir süre sonra geçer de, incinen gurur bir türlü iyileşemez.

Eski insanlar birbirine ilaçtı. Günümüz insanları ise devasız birer dert.

Ey hayat! O kadar yorgunum ki, susupta ağlayasım, ölüpte dinlenesim var.

Bir tane daha ‘memnun oldu mu’ ziyan edecek lüksüm yok, o yüzden tanışmıyorum kimseyle.

Çile; zulme bulaşmama, zalime baş kaldırmadır.

Dertli bir insan içi duman dolu bir odaya benzer. Onu dinlemek, o odaya bir pencere açmak gibidir. Mevlana

Kaybetmekten korktukların, zaten hiç senin olmamışlardır.

Düşünüyorum seni ve düşünüyorum sensizliği, seninle mutlu olan gözlerim şimdi sensiz yaşlı sevgilim.

Dışarıdan nasıl göründüğümün bir önemi yok, içerden görebilenler yetiyor bana. Dışarıdan yargılayanlara da sözüm yok, dışarıda kalmaları yeter onlara.

Sensizliğin rüzgarı üşütür bedenimi, sensizliğin acısı yakar içimi canısı! Şimdi gözyaşlarım şahittir yalnızlığıma her nefesimde adını anıyorum bıraktığın yerde seni bekliyorum.

Bazen gözlerden yaş akmaz, kalp ağlar sadece.

Ağlıyorum yalnızlığıma, ağlıyorum sabahı olmayan yarınlarıma, şimdi sen yoksun hayatımda yaşamak neye yarar sensiz aldığım nefesin ne anlamı var söyle bana?

Özlüyorum seni ve seni özlüyorum kendimde, sen benden gittiğinden beri ben bende değilim, kendimi tanıyamaz oldum sensizliği kaldıramıyorum dön gel sevgili!

Bir masal daha böylelikle bitti, ve yine hayat oyuncularını seçti başrolde sen ve ben, konu ise ayrılık.

Çilenin koynundaki yafta, başarıdır.

Gönlüm deniz değil ki, efkarım sahile vursun.

İnsan iki insanın yüzünü unutmaz; ihtiyaç anında yanında olanı, zor zamanda yalnız bırakanı.

Çilenin durduğu, bittiği noktada, sapıtma ve saptırmalar başlar.

Mekan her zaman bulunur da, huzur veren insan her zaman bulunmaz.

Boşuna mutlu olmaya çalışmayın, çalıştığınız yerden sormuyorlar!

Her gün biraz daha artan sensizliğe kafa tuttum. Ama mutlu ol seni unutamadığım yerde kendimi unuttum.

Hiç umudumu kesmedim hayattan. Bugün böyle dertli olsam bile. Yarın ne haldeyim. Bilirim hepsi Allah’tan.

Sevilmek istiyorsan önce insan ol. Ha bu arada insanlık bedava rahat ol.

İnsanın büyüdükçe mi artıyor dertleri? Yoksa insan büyüdükçe mi anlıyor gerçekleri.

Pasiflik, çilesizliktir. Çilesizlik ise, bölünüş zeminidir.

Bir insanı yalanlarla kazanmak yerine, doğrularla kaybetmeyi tercih ederim.