Yürek Yakan Sözler

Hiçbir zaman yanında olmayacak birinin, hep aklında olması çok saçma!

Son söz söylenmedi bu aşkta! Öldürmediysen beni içinde henüz ki yapmamışsındır bilirim, gömerken beni son kez içinden ‘Seni Seviyorum’ de. İnançsız gitmesin aşkımız… Gitmesin, gitme sen, gitme aşkım.

Eğer bir gün sevmek istersen önce kendini sev, daha sonrada istersen beni, Ama beni; beni sever gibi değil kendini sever gibi sevmelisin, Çünkü ben seni öyle sevdim.

Ama nereden bileceksin içimdeki Tanrının sen olduğunu.

Şimdi kalkıp hayatımı film yapsalar, sen ancak araya giren reklam olursun!

Her yüreğin, bir yakanı hayallerini yıkanı vardır.

Gözlerimin içinde bir akarsu var ki sorma. Göz kapaklarımı bir açsam yüzüm sular altında kalır inan bana.

Kaderimize ayrılan yol çok dardı, yan yana yürüyemedik.

Doktorun sorduğu fiziksel bir engeliniz var mı sorusu içime dokunmuştu nedense. Yok diyebildim, sadece kalbim kırık.

Bir gün gelip soracaksın beni mi daha çok seviyorsun yoksa Tanrı’yı mı diye. Ben hiç düşünmeden Tanrıyı diyeceğim ve sen küsüp gideceksin.

Ruhumdaki düğümler fazlasıyla sıkı. Kimsenin onları çözecek kadar ince tırnakları yok. Bense çoktan vazgeçtim tırnaklarımı uzatmaktan.

Nasıl unuttuysan çocukluğunu ve kırılan oyuncaklarını, kırılan kalbini de öyle unutacaksın!

Delisin derdin hep. Doğru. Hiç bir raporda sabitlenmemiş deliliklerim var benim. Hele biri vardı ki en büyüğü! Seni sevişim!

Yalvarmak yerine, kaybetmeyi tercih ederim!

Kaybetme cesareti olmayanın, gerçeği söyleme kapasitesi yoktur!

Dilim “kal” demeyi bilirdi, sende kalabilecek “yüreği” görseydi.

Bir rüyanın gerçeğe dönüştüğü en tatlı halisin. Günaydın sevgilim.

Nasıl bir kazanç bu? Yüreğimden verirken, canımdan oluyorum!

Ne yaralar kapandı, ne unutabildim, ne de alıştım zamanla. Ben sana ‘özledim’ diyeyim; sen hala acıdığını anla.

Hayatta üç şeyi sevdim; seni, kalbimi, ümit etmeyi, seni sevdim, sensin diye, kalbimi sevdim, seni sevdi diye, ümit etmeyi sevdim, belki seversin diye…

Şimdi gelip ‘sana döndüm’ desende, kusura bakma ama sehpada unutulmuş bir çay gibiyim artık, soğudum!

Ve bazen o kadar çok ağlarsın ki, boğazına oturan yumruk yüzünden ‘hiç mi sevmedin’ bile diyemezsin!

Beklemek, kaybetmenin yarısıymış. Ben her şeyimi beklerken kaybettim.

Gittin. Şimdi bir mevsim değil, koca bir hayat girdi aramıza. Biliyorum ne sen dönebilirsin artık, ne de ben kapıyı açabilirim sana.

Ben senin yüzüne değil ben senin o güzel saf kalbine aşık oldum benimle çıkar mısın?

Sen dünyaya sürgün bir meleksin. Ve ben seni o kadar çok seveceğim ki. Bir daha cennetine dönemeyeceksin.

Öyle seveceksin ki yüreğinden kimse ayıramayacak. Ve öyle birini seveceksin ki, seni gözleriyle bile aldatmayacak.

Hayatta en zor şey de; insanın, kendi kendini teselli etmek zorunda kalmasıdır.

Yar’la bir olamayınca, yerle bir olurmuş insan.

Yaşamak gecenin tüm karanlığına rağmen, buğulu bir cama güneşi çizebilmektir. Yaşamak direnmektir!

Ya durgun olmalı deniz; ya durmalı ya da kudurmalı, Sonuna kadar saplanamayacaksa hançer kınında durmalı, seven ölene dek sevilmeyecekse baştan unutulmalı.

Ne sözleriyle seni etkileyene, ne de gözü hitap edene aldan. Sen, sen ol, yüreğini titretene bağlan.

Bana kalsa gökyüzündeki tüm yıldızlar yerine Senin gözlerinde ışıldayan bir çift yıldızı bütün insanlara gönderirdim.

Kader çizgimsin avuçlarımda, sen okyanuslar ötesi, tuzlu suların gökkuşağı keşfedilmemiş bir adanın çiçeğisin.

Eğer bir gün sevmek istersen önce kendini sev, daha sonrada istersen beni, ama beni; beni sever gibi değil kendini sever gibi sevmelisin, çünkü ben seni öyle sevdim.

Eğer bir gün aşkın ölürse onu doğduğu yere göm kalbine.

Unutsun beni demişsin, bu bana imkânsız geliyor.

Umutsuzluk en yakıcı zevktir, özellikle de içinde bulunduğun durumun çaresizliğini açıkça kavramışsan!

Bir gün biri çıkıp ta güneşe adını buzla yazarsa, bil ki o seni benden daha çok seviyor

Herkesin yalnızlığı kendine benzer. Benim ki biraz gürültülü biraz kalabalık ve çokça dağınık işte. Çok fazla kitap ve çok fazla boş bardak var.