Sadi Şirazi Sözleri

Şarap sarhoşu gece yarısı sakinin sarhoşu ise mahşer sabahı uyanır.

Kişi bu alçak dünyaya tenezzül etti mi bala kapılmış sineğe döner.

Çocuklarımızı kuzu gibi büyütmeyelim ki ileride koyun gibi güdülmesinler.

El alemi ayıplarıyla anan bir kimsenin senden de teşekkürle bahsedeceğini zannetme!

Kesme nevanı; içine salsalar da keder. Kırılsa gönül medd ü cezr ile hepsi geçer hepsi geçer.

Ey başkalarının acısıyla kaygılanmayan sana insan demek yakışık almaz.

Salih adam dilenirse ancak kendi nefsinden dilenir ve ondan hırsı terk etmesini ister. Çünkü her saat ver diyen bir nefis sahibini zillet içinde köy köy dolaştırır…

Asık suratlıdan bir şey isteme onun kötü huyundan elem duyarsın. Gönlünün gamını anlatacaksan bir kimseye anlat ki yüzünü görünce ferahlayasın.

Kalbi kırıkların hatırını sor onları sevindir. Bir gün senin de gönlün incinir.

Varlığı perişan olan kimse ne tiz’i fark eder ne pes’i. O bir kuşcağızın ötmesiyle de feryada gelir.

Düşman bir kusur bulunca büyüklerin kalplerini dağlar. Ateş ufacık şeyle de alevlenir. Fakat koca koca ağaçları tutuşturmak mümkündür…

Soysuzlara karşı soysuzluk etmek mümkündür. Lâkin insan olanın elinden köpeklik gelmez…

Hastaya şeker vermek günah olur çünkü ona acı ilaç fayda verecektir.

İçin ağlasa da kim duyar seni? Kim anlar dışarıdan olup biteni? Leyla’nın yüzünü görenler bilir: Mecnun’un kalbine batan dikeni!

Efendi davul sesi ile uyanıyor bekçinin gecesi nasıl geçti nereden bilecek.

Güzel bir kadın bir mücevher iyi bir kadın bir hazinedir.

Üç şey sürekli kalmaz; ticaretsiz mal tekrarsız bilgi cesaretsiz iktidar.

İnsanlarla münasebetin ateşle münasebetin gibi olsun. Çok uzaklaşma donarsın; çok yaklaşma yanarsın!

Ekmek yerine güneş olsa sofrasında güneş yüzü görmezdi kimse kıyamete dek cihanda.

Öğüdü tesir etmeyeceğini bildiğin bir kimseye verme ey şaşkın. Elinden dizgini kaçırmış olan zavallıya oğlum yavaş sür denmez…

Methü senâ ipiyle kuyuya inme hatem gibi sağır ol da kendi ayıplarını dinle.

Gönlünün dertli olmasını istemezsen dertli gönülleri dertlerinden kurtar.

Her ormanı boş sanma belki de kuytuluklarında bir kaplan uyuyordur.

İnsan ruhunu iki şey karartır: susulacak yerde konuşmak ve konuşulacak yerde susmak.

İdrak kulağından gaflet pamuğunu çıkarmalısın ki ölülerin nasihatini duyabilesin.

Kendisinden fazlasıyla iyilik gördüğün kimseye fenalık etmen insanlık değildir.

Halkın bahçesinden padişah bir elma yerse adamları ağacı kökünden sökerler.

Hepimizin kendimize özgü kusurları vardır. Hepimiz aslında çatlak kovalarız. Büyük planda hiçbir şey ziyan edilmez. Kusurlarınızdan korkmayın. Onları sahiplenin. Kusurlarınızda gerçek gücünüzü bulduğunuzu bilirseniz eğer siz de güzelliklere sebep olabilirsiniz.

Tek ırmak kenarından sıcak su iç de ekşi suratlının soğuk gül şerbetini içme. Yüzü safra gibi karmakarışık olan bir adamın ekmeğini tatmak haramdır…

Konuşmadan bir köşede oturan sağırlarla dilsizler dilini tutamayan kimseden daha üstündür

On derviş bir kilimde uyurken iki padişah bir dünyaya sığmaz.

Büyük kalarak yaşamanın şartı odur ki her küçüğün kim olduğunu bilesin.

Bir gece sevdiğim içeri girdi. Yerimden öyle bir fırlamışım ki elbisemin eteği mumu söndürdü. Güzelliği ile karanlığı dağıtan sevgilim sordu ben gelince neden ışığı söndürdün? Dedim ki: güneş doğdu zannettim…

Padişahken zulmedersen padişahlıktan sonra dilenci olursun.

Yağmurun temiz tabiatında yokken aykırılık bahçede lale biter kıraç toprakta diken.

Girerse hasta öküzün biri otlağa bulaştırır hastalığı bütün köy öküzlerine

Ey akıl sahibi! Gül dikenle beraber bulunur. Senin dikenle ne işin var gülü demet yap… Eğer tabiatında yalnız kusurları görmek varsa tavus kuşunda çirkin ayaktan başka bir şey göremezsin.

İnsan ya insan gibi akıllıca söylemeli yahut hayvanlar gibi susmalıdır!

Meyvelerle yüklü dal başını yere kor. Meyvesiz ağaca kimse taş atmaz.

Ey fakir! Sen halk yolunda oyun çocuğu sayılırsın. Büyüklerin eteğini bırakma. Mayası bozuk kişilerle düşüp kalkarsan izzet ve vakalarını kaybedersin. O halde büyüklerin eteğine yapış. Talebeler çocuktan daha acizdir. Hocalar ise muhkem duvar gibidir. Yeni yürüyen çocuk duvara tutunarak yürür. Sen de yeni yürüyen çocuk gibi âlimlerin muhkem duvarına tutunarak yürü.