Sadi Şirazi Sözleri

Güzel bir kadın bir mücevher iyi bir kadın bir hazinedir.

Çocuklarımızı kuzu gibi büyütmeyelim ki ileride koyun gibi güdülmesinler.

Salih adam dilenirse ancak kendi nefsinden dilenir ve ondan hırsı terk etmesini ister. Çünkü her saat ver diyen bir nefis sahibini zillet içinde köy köy dolaştırır…

Meyvelerle yüklü dal başını yere kor. Meyvesiz ağaca kimse taş atmaz.

Gönlünün perişan olmasını istemiyorsan perişan olanları gönlünden çıkarma.

Emrindekileri bağışlamasını bilmeyenler bir gün bu insanların affına muhtaç olurlar.

Öğüdü tesir etmeyeceğini bildiğin bir kimseye verme ey şaşkın. Elinden dizgini kaçırmış olan zavallıya oğlum yavaş sür denmez…

Kurdun kafasını halkın koyunlarını paraladıktan sonra değil önce kesmek gerekir.

Kendisinden fazlasıyla iyilik gördüğün kimseye fenalık etmen insanlık değildir.

Şarap sarhoşu gece yarısı sakinin sarhoşu ise mahşer sabahı uyanır.

Hepimizin kendimize özgü kusurları vardır. Hepimiz aslında çatlak kovalarız. Büyük planda hiçbir şey ziyan edilmez. Kusurlarınızdan korkmayın. Onları sahiplenin. Kusurlarınızda gerçek gücünüzü bulduğunuzu bilirseniz eğer siz de güzelliklere sebep olabilirsiniz.

Yarasanın gözü gündüz göremiyorsa güneşin ne günahı var bunda?

Tek ırmak kenarından sıcak su iç de ekşi suratlının soğuk gül şerbetini içme. Yüzü safra gibi karmakarışık olan bir adamın ekmeğini tatmak haramdır…

Bir gece sevdiğim içeri girdi. Yerimden öyle bir fırlamışım ki elbisemin eteği mumu söndürdü. Güzelliği ile karanlığı dağıtan sevgilim sordu ben gelince neden ışığı söndürdün? Dedim ki: güneş doğdu zannettim…

Yağmurun temiz tabiatında yokken aykırılık bahçede lale biter kıraç toprakta diken.

Kabirlerinde rahat yatıp uyuyanlar yeryüzünde halkı rahat tutanlardır.

Büyük kalarak yaşamanın şartı odur ki her küçüğün kim olduğunu bilesin.

Eskiden dünyada görünüşte dağınık ama iç dünyaları derli toplu insanlar vardı. Oysa şimdikilerin dış görünüşleri derli toplu ama iç dünyaları dağınık.

Girerse hasta öküzün biri otlağa bulaştırır hastalığı bütün köy öküzlerine

Efendi davul sesi ile uyanıyor bekçinin gecesi nasıl geçti nereden bilecek.

Hastaya şeker vermek günah olur çünkü ona acı ilaç fayda verecektir.

Ekmek yerine güneş olsa sofrasında güneş yüzü görmezdi kimse kıyamete dek cihanda.

Kesme nevanı; içine salsalar da keder. Kırılsa gönül medd ü cezr ile hepsi geçer hepsi geçer.

Kendi ahlakını düşmanından dinle; dostun gözünde her yaptığın iyidir.

Ey insanoğlu! Adının unutulmamasını istersen çocuğuna ilim hüner marifet öğret ve onu akıllı fikirli yetiştir. Böyle yaparsan arkanda seni rahmetle anan bir kişi bırakmış olursun.

Kişi bu alçak dünyaya tenezzül etti mi bala kapılmış sineğe döner.

İnsan ya insan gibi akıllıca söylemeli yahut hayvanlar gibi susmalıdır!

Ey fakir! Sen halk yolunda oyun çocuğu sayılırsın. Büyüklerin eteğini bırakma. Mayası bozuk kişilerle düşüp kalkarsan izzet ve vakalarını kaybedersin. O halde büyüklerin eteğine yapış. Talebeler çocuktan daha acizdir. Hocalar ise muhkem duvar gibidir. Yeni yürüyen çocuk duvara tutunarak yürür. Sen de yeni yürüyen çocuk gibi âlimlerin muhkem duvarına tutunarak yürü.

Doğru söyleyip zincire vurulmak yalan söyleyerek zincirden kurtulmaktan iyidir.

El alemi ayıplarıyla anan bir kimsenin senden de teşekkürle bahsedeceğini zannetme!

Olgun bir adamı dost edinmek isterseniz eleştirin; basit bir adamı dost edinmek isterseniz methedin.

İnsanın her nefeste iki defa şükretmesi lazım… Biri nefes aldığı için diğeri verdiği için. Çünkü verip almamak alıp vermemek var.

İnsan dilini tutup konuşmadıkça ayıbı da hüneri de gizli kalır.

Ey akıl sahibi! Gül dikenle beraber bulunur. Senin dikenle ne işin var gülü demet yap… Eğer tabiatında yalnız kusurları görmek varsa tavus kuşunda çirkin ayaktan başka bir şey göremezsin.

Düşman bir kusur bulunca büyüklerin kalplerini dağlar. Ateş ufacık şeyle de alevlenir. Fakat koca koca ağaçları tutuşturmak mümkündür…

İnsanlarla münasebetin ateşle münasebetin gibi olsun. Çok uzaklaşma donarsın; çok yaklaşma yanarsın!

Ne kadar okursan oku; bir bilgine yakışır şekilde davranmadığın sürece cahilsin demektir…

Varlığı perişan olan kimse ne tiz’i fark eder ne pes’i. O bir kuşcağızın ötmesiyle de feryada gelir.

Halkın bahçesinden padişah bir elma yerse adamları ağacı kökünden sökerler.

Eşeğini düşman vergisini de sultan alıp gittikten sonra o memleketin tacında tahtında ikbal kalır mı?