Neyzen Tevfik Sözleri

Göründü memleketin iç yüzü çöktüyse temel. Şimdilik harice karşı yüzümüz olsa dahi yüzümüz yok bakacak kabrine ecdadımızın. Tükürür zannederim çehremize vatanın tarihi.

Hayat çatlak bardaktaki suya benzer içsen de tükenir içmesen de bu yüzden hayattan tat almaya bak çünkü yaşasan da bitecek yaşamasan da.

Kapılmışım ak oduna bir kere katlanırım her bir cefaya cevre uğraya uğraya devirden devre bütün kâinatı aşarak geldim.

Göbekler perçin olmuş hava geçmez aradan bozulmayacak kız mı var sen haber ver paradan.

Neyzen çalarken mi neşelenirsin yoksa neşeli olduğun zaman mı çalarsın? Maliye bakanı hakkında yolsuzluk dedikodularının dolaştığı bir dönemidir. Neyzen Maliye vekili değilim ki çalarken zevk alayım.

Rakı şarap içiyorsam sana ne? Yoksa sana bir zararı içerim. İkimizde gelsek kıldan köprüye ben dürüstsem sarhoşken de geçerim.

Cehaletten serîr-i hakimiyyet çöktü alçaldı hulasa mülk-ü milletten kuru bir iskelet kaldı.

Sevdanın oduna pek güvenilmez tutuşursan eğer kolay sönülmez. Bu yolun hükmüdür geri dönülmez canına kıymazsan seyahat etme.

Boş kafa gezdiren seyyahlar gibi keşkülünün delik çıkmasın dibi ariften anlasın seçsin garibi hakikat yolunda yorulmuş olsun.

Duysun aşkın elindeki rebabı okusun alnında çile kitabı neyzen gibi günahının hesabı mezara girmeden sorulmuş olsun

Şüphemin dalgaları her dini boğdu aştı gönlümün yolları gittikçe karanlıklaştı.

Yurdu şahane cehalet yeni baştan bürüdü. Hayliden hayli kalınlaştı yobazlık yeniden softalık zorlu anırtı ile aldı yürüdü. Kara bir kinle taassub pusudan çıktı yine yurdu şahane cehalet yeni baştan bürüdü.

Felsefemdir kitab-ı imanım taparım kendi ruhumun sesine. Secde eyler hakikatim her an kalbimin ateş-i mukaddesine.

İyi bak kabına olmasın delik boşuna taşırsın gider gündelik. Anında olmalı ettiğin iyilik alem duysun diye inayet etme.

Kime sordumsa seni doğru cevap vermediler kimi alçak kimi hırsız kimi deyyus! Dediler. Künyeni almak için partiye ettim telefon bizdeki kayda göre şimdi o mebus dediler.

Hayat üç buçukla dört arasındadır ya üç buçuk atarsın ya da dört dörtlük yaşarsın.

Kim demiştir kanun alınmıştır ayakaltına böyle bir halin vukuunda hamiyyet çiğnenir. Devleti yolsuz görenler halt eder bir beldede kaldırım olmazsa kanun-ı hükûmet çiğnenir.

Çıkmıyor bir an ciğerden geldi sevda hançeri. Hakkın aşkına esir ol doğum günlerden beri zikreylerim ismini ben gal-u beladan beri. O kadar yandım yakıldım unuttum her yeri.

Bi-namaz deyip beni Hak’tan uzak gören sığmaz senin hayaline mihrap ü mübrem. Sen sade beş vakitte ararsın Allah’ını ben her zaman onunla emin ol beraberim

Yapmak yıkmak senin bu gamlı ömrü. Ben gönlümü sana verdim götürü. Sana meftun olduğumdan ötürü sarhoş oldum neyzen coşarak geldim.

Bir günahkâr insanım ben yok yüzüm Peygambere. İstemem bir türlü gitmek böyle huzur mahşere. Tesadüf eylerim derken belki bir gün rehbere düşmüşem elsiz ayaksız bak aslan-ı haybere.

Yamansın her zaman aldattın beni kâh düşürdün kahi kaldırdın felek! Mecnun’sun diyerek Leyla peşinden ıssız vadilere saldırdın felek!

Öleceğiz bir gün gömecekler. Bir kaç gün övecekler sonra kalan malını bölecekler hatta memnun kalmayıp üstüne birde sövecekler.

Ney susar mey dökülür gulgule-i cem de geçer ibret aldın okudunsa şu yaman dünyadan nefsini kurtara gör masyad-ı mafihadan. Niyyet-i hilkatı bul aşk-ı cihan aradan önü yoktan sonu boktan bu kuru da’vadanutanır gayret-i gufranla cehennem de geçer.

Yüz bin leyla doğar âlemde her gün senin aradığın zevk sefa düğün. Tutacağın işi önceden düşün daha ilk adımda nedamet etme.

Be soysuz! Namaza durduğun yönü bilirsin de kıble diye secde edip alnını koyduğun toprağı neden söylemezsin vatan diye?

Sen takıl da peşine bir sürü ehl-i tarabın korkmadan gir kanına hikmetin aşkın şarabın!

Dudağında yangın varmış dediler ta ezelden yayan koşarak geldim. Alev yanaklara sarmış dediler sevda seli oldum taşarak geldim.

lstırabın sonu yok sanma bu alem de geçer ömr-i fani gibidir gün de geçer dem de geçer gam karar eyliyemez hande-i hurrem de geçer devr-i şadi de geçer gussa-i matem de geçer gece gündüz yok olur an-ı dem adem de geçer.

Sanma ki ciddiyet ile sarf ederim sanatımı ney elimde suyu durmuş kuru musluk gibidir. Bezmi meyde sühefanın saza meftun oluşu nazarımda su içen eşeğe ıslık gibidir.

İnanmaz ilme takdire kulak asmaz tedabire pes-ü belasını görmek gelir güç çünkü hınzire.

Şahit-i şevk u safa etmez teveccüh bizlere yaver-i bahtı ezelde gırtlağından boğmuşuz. Safha-i mazi mülevves hal b.k ati kenef mader-i hürriyetin güya g.nden doğmuşuz.

Bu tecelli-i hayat aşk ile büktü belimi çağlayan gözyaşı mı yoksa ki hicran seli mi? İnleyen saz-ı kazanın acaba bam teli mi? Çevrilir dest-i kaderle bu şu’unun fili mi?

Ne şeriat ne tarikat ne hakikat ne türe süremez hükmünü bunlar yaşadıkça bu küre cahilin korku kokan defterini tanrı düre! Marifet mahkemesinde verilen hükme göre cennet iflas eder efsane-i adem de geçer.

Gözünü aç daha meydan var iken dizginin cambaz elinde neyzen! Girmedim ya kapısından baktım cenneti at pazarı sandım ben.